Á sama tíma og við stærum okkur af blómlegu menningarlífi og grósku í listum virðist viðhorfið til listamanna lítið breytast. Aftur og aftur berast fréttir af því að þeir sem leggja stund á listsköpun séu hlunnfarnir í launum. Leikarar í kvikmyndinni Sumarbörn hafa ekki fengið greidd laun, ásóknin í að tónlistarmenn spili frítt á „off venue“ á Airwaves er byrjuð og í niðurstöðum kjarakönnunar BHM kemur fram að þótt leikarar séu ánægðastir félagsmanna í sínu starfi eru þeir að sama skapi óánægðastir með launin. Það er sem sé enn grunnt á því viðhorfi að þeir sem velji að vera listamenn geri það af köllun og það að fá að starfa sem slíkur séu laun í sjálfu sér. Eins og listamenn þurfi ekki að sjá fyrir sér eins og annað fólk og geti lifað á ánægjunni af vel heppnuðu listaverki einni saman.

Friðrika Benónys skrifar um kjaramál listamanna via Vísir – Þú færð svo mikla auglýsingu!.

„Rithöfundar hérna hafa þurft að þola mjög mikla kjaraskerðingu. Nú síðast í vor alveg heiftarlega þegar Bókasafnssjóður höfunda var tekinn niður um ríflega helming,” sagði Kristín Helga og kvað þetta hafa mikil áhrif á höfunda. Þeir fá greitt fyrir útlán bóka sinna úr Bókasafnssjóði. Eftir niðurskurð í vor fá þeir 17,85 krónur fyrir hvert útlán og hefur sú upphæð lækkað úr 37 krónum. „Sú tala sem liggur að baki í Bókasafnssjóði er einhvers konar geðþóttaákvörðun hjá stjórnvöldum. Þetta er svolítið eins og þið mynduð mæta í vinnuna ein mánaðamótin og það væri búið að ákveða að borga ykkur bara helminginn af laununum af því að það væri svo sem ekki til neitt mikið meira. Það varð þarna hrun og svona.”

Rætt við formann RSÍ, Kristínu Helgu Gunnarsdóttur via Vilja taka bækur sínar úr hillum bókasafna | RÚV.

„Mörg hundruð listamenn voru handteknir í Bretlandi á árunum 1914 til 1918, flestir fyrir að mála á almannafæri. Almenningur var hvattur til að hafa tafarlaust samband við lögreglu ef sást til listamanna munda pensilinn úti við. Listamenn voru grunaðir um að festa á blað fyrir óvininn hluti sem höfðu hernaðarlegt mikilvægi, svo sem lestarteina, virki og bragga. Í viðtali um rannsóknir sínar sagði Fox: „Bretar vantreystu einhvern veginn alltaf listamönnunum sínum og fyrri heimsstyrjöld eitraði sambandið enn frekar. Stríðið fær fólk til að velta meira fyrir sér sjálfsímynd sinni og í kjölfarið fer það að líta á listamenn sem utangarðsfólk, bóhema, sem tilheyra ekki samfélaginu. Þessi tortryggni í garð listamann er enn við lýði. Fólki finnst listamenn ekki sinna alvöru vinnu, finnst þeir ekki leggja neitt til samfélagsins. Það er litið á þá sem einstaklinga sem eru að gera eitthvað gagnslaust og sjálfselskt.““

Sif Sigmarsdóttir skrifar um listamenn, peninga, styrki, sellát og tortryggni via Ef Pollapönk seldi gíraffa-steikur á grilli | RÚV.