Ég vil meira. Ha! Má ég fá meira? Máttu hvað? Gæti ég fengið meira? Viltu meira? Ég vil fá aðeins meira! Fékkstu ekki súpu? Get ég fengið meiri súpu? Þú varst að fá súpu. Mig langar í meira. Þú ert búinn að fá súpu. Get ég fengið meira? Afhverju viltu meira? Ég þarf að fá […]
Höfundur: Anton Helgi Jónsson
Ljóð og ekki ljóð á vefnum
Síðast þegar ég gaf út ljóðabók fannst mér hún ekki fá næga athygli og ákvað því með sjálfum mér að næst þegar handrit yrði klárt skyldi ég fá Gísla Martein Baldursson til að leggja nafn sitt við það og leika höfundinn. Ég ímyndaði mér að allt sem Gísli Marteinn legði nafn sitt við vekti sjálfkrafa […]
Andrés gefur öndunum
Hollustan geislar af Andrési fulltrúa Önd, engan sá lýðurinn hlykkjast svo stinnan um bakka. Hann stansar í frjálslegri pósu með poka við hönd; postulínsgumpurinn rís undan matrósajakka. Liðið á Tjörninni upphefur ómstríðan brag athyglisfrekt líkt og hamstola gjallandi símar. En Andrés fær svarað: „Æ ekki neitt japl eða jag; Jóakim segir að nú séu erfiðir […]
Óskabörn
1. Í höll Þyrnirósar Nú heimta ég orðið ég sem ánauðug þjónaði höfðingjaslekti og fékk ævintýrið gegn mér að launum. Fárra kosta átti ég völ mátti stýfa úr hnefa meðan drottningin taldi gulldiska sína. Ég stóð að jafnaði við spunann en starfi minn var hvergi lofaður ætíð skyldi vegsamað iðjuleysi kóngsdótturinnar. En svo mættumst við […]
Hádegisrapp úr viðskiptalífinu eftir Anton Helga Jónsson
Þegar japanskar dömur kúka í vinnunni heyrist aldrei neitt það heyrist aldrei neitt sem minnir á fallandi kukk. Það heyrist aldrei plask. Það heyrist aldrei pling. Það heyrist hvorki plask né pling. Það er fátítt að dama kúki. Það gerir uppeldið. Það gerir aldagömul hefðin. Þetta má lesa í viðskiptablaðinu sem útlistar vandræði bossanna […]