Að dreyma aldrei köngulær

Tíminn fellur saman milli vara ókunnugra dagar mínir falla saman ofan í hola pípu bráðum hrynur saman gegnt núna einsog járnmúr augu mín eru byrgð grjótrústum smáklessa af sjónarhornum máir út hvern sjóndeildarhring í andrúmslausri nákvæmni þagnar verður eitt orð til. Þegar óspektarholdið var horfið lá haustloftið að andliti mínu hvasst og blátt einsog nál […]