HÁKONA, EKKI HÁKARL
Ég sæki bassann ofan í magann
þegar ég vil láta taka mig alvarlega
Lága E-ið
Stroka hikorðin og spurningarmerkin út
með tungunni
[Setningar með punktum]
[Setningar með upphrópunarmerkjum]
Ef ég fæ ekki hljómgrunn sæki ég hákarlahaminn
ofan í neðstu skrifborðsskúffuna, klæði mig
hljóðlega inni á kvennaklósettinu
Hann er gráðugur og tannbeittur
og gefur ekkert eftir
[Setningar í germynd]
[Setningar í boðhætti]
Á kvöldin klæði ég
mig úr staðfestunni
Leggst ofan á rúmteppið
í blóðbrenndum bómullarnærbuxum,
slitnum brjóstahaldara
Sækir að mér efi
Sækir að mér eilífur efi
Er ekki styrkur
í spurningarmerkinu líka?
Gæti ekki mögulega leynst styrkur
í að vera ekki alveg viss?
Fríða Ísberg
Persefóna
Ég skola nærfötin mín
upp úr hlýju hafinu
þvæ burt útferðina
blóðið og myrkar rákirnar
ligg nakin á ljósri klöpp
sólin skín á gömlu örin
og loðnuhjúpurinn glitrar
á meðan blakta brækurnar
á snúru sem ég strengdi sjálf
eins og skínandi fánar
hins langþráða fríríkis
Þóra Hjörleifsdóttir
Bogi
Krosslegðu ekki fótleggi
segir amma
þú færð æðahnúta
en ég var í skátunum
ég hnýti mína eigin hnúta
ríð mín eigin net
tálga örvar
yfir sakamálaþáttum vetrarins
ein ör fyrir hverja
myrta konu
réttu úr bakinu
segi ég systur minni
sittu gleið
spenntu lífbeinið mót þeim
eins og boga
Sunna Dís Másdóttir
Bergflétta
Stundum er ég draugahús
þéttofin bergfléttu
íbúar mínir frjósemisgyðjur
framstignar úr ryki feðranna
góðhjartaðar skessur allra kynja
kattardýr og draumdýr
stundum er ég draugahús
þar sem myrkur markar nýjan dag
kveiki elda í stássstofum
vek forvitni vegfarenda
tæli þá til tilfinningasemi
ég kyssi þá í hársvörðinn
munúðarmánaskini
þá hefst gleðskapurinn
og þeir vita ekki lengur
hvað er rétt
Melkorka Ólafsdóttir
Saffran
Það er strengur á milli okkar
sem skerpist við tog
glóir við samveru
hann þræðist upp meðfram gómnum
í gegnum augntóftirnar og með hárlínunni
þegar við förum héðan losna strengirnir
þeir fjúka með vindum
flækjast við borgarmörkin eða sjávarsíður
fiskur sem veiðist í neti úr strengjunum
hefur sterkt saffran eftirbragð
munnurinn fyllist minningum
af fjarlægum, stöðugum slætti
Ragnheiður Harpa
