Klórinn í hárinu gufar upp
undir birtunni frá ljósastaurnum

Hitinn þurrkar gangstéttina
Þú strýkur henni
því þú strýkur alltaf
öllu sem er hrjúft og á meðan
talarðu um framtíðina:

            Við gætum gengið um borgina
            Brotið ljósastaura í tvennt
            eins og saltstangir
            Kreist rafmagnskassa
            eins og svalafernur

            Eins og við séum skrímsli
            í gamalli japanskri bíómynd:
            Eðlukonan og vélmennið

            Í berserksganginum
            myndu þúsundir
            deyja

Það er eitthvað spennandi við ást
sem leiðir af sér svona hörmungar