Og ég var vélmenni sem var peð sem fórnaði sér fyrir drottningu
og hélt svo áfram að æsa sig á hliðarlínunni
sagði alla hluti umbúðarlaust

og kóngafólkið hékk á skákborðinu með vandlætingarsvip
og krosslagðar hendur, yfirlæti í svip – í tóni
ef það ávarpaði okkur, lýðinn yfir höfuð

því almenningur (sem er bara tölur á blaði) má ekki tala
– ekki tjá sig né hafa skoðanir

hvað þá vélmenni sem er ákvarðað, forritað, mótað og hefur ekkert vægi
tilfinningalaust drasl úr járni

beislað niður
til að þóknast öðrum

stráð í það fræjum efasemda, sáð fræjum ótta

tilfinningalaust drasl

Úr bókinni Vélmennadans.