Dag eftir dag eftir
ferðast í leiðslu
gegnum venjurnar

Ef uppáhalds maturinn er ekki til þá bara það næstbesta og í kvöld
ætla ég sko að fara fyrr að sofa. Held ég hafi aldrei verið svona
þreyttur.

Dag eftir dag eftir
brjóta prinsippin fullkomnlega og lofa að standa við þau að nýju.
Hafnaðar umsóknir, slitnar skóreimar, pýramídi af tómum
klósettpappírrúllum, óyfirstíganlegur hlandfnykurinn, rúmlega bolli af
hveiti, en þetta á að vera svona, ekki hinsegin.

Dag eftir dag eftir dag
sakna ég kreppunnar.
Segi bara fínt hvað ég er að gera þessa dagana jú fínt að frétta bara
en af ykkur.

Man ekki hvað þú heitir. Man ekki. Búinn að týna nokkrum árum. Púff.
Nokkurþúsunddagar. Horfnir. Púff. Engar einfaldar lausnir. Kostar
tíuþúsundkall að losna við lungnabólgu.

Kóbraslanga, kókaín, sólómatch, svappaðu, brotalöm, Berghóll,
Berghain, hópnauðgun, allir kengþroskaheftir, pétursskarð og
pétursskip, Pergamon, porfavor, Beinin mín þrá að fá sverðin þín inn í
sig. Mínus fimmtán í int og þrátt fyrir allar lausnirnar er ég enn
mjög lasinn. Engin innblástur bara vinna. Engir sigrar bara dag eftir
dag eftir engin prinsipp eftir enginn sannleikur eftir engar hugsanir

Þú verður að pönkast í einhverjum öðrum, því miður, ég er ekki til.

Dag eftir dag eftir
er ég ekki Jesús Kristur.
Þú verður að finna þér nýjan Messías því miður, ég er að fara, ekki
viðstaddur, andlega fjarverandi. Guðssonurinn að berjast við að borga
niður yfirdráttinn sinn. Hver fær greitt þegar leigumorðinginn fremur
sjálfsvíg?

Fyrirgefðu, þetta er nefnilega kaffibollinn minn, stæðið mitt, sætið
mitt og hallóhalló?!? Hvað gerðist hérna? Það er allt í smjöri og hori
og gíróseðlum!

Dag eftir dag eftir
allt, þá er ég svo nervus með tungumálið sem mér var kennt og nú má
ekki lengur tala um homma og tussur og negra og mellur og fagga og
hórur hvað þá mongólíta eða lessur.

Ég horfði stundum á tittlinginn á pabba þegar ég var í sundi sem barn
og hugsaði að þetta typpi hefði sko farið inn í konu. Þetta typpi
hefði sko lifað. Mitt typpi var bara pinkulítið og ekki með nein hár.
Það væri sko þessu typpi að þakka að ég væri til. Þetta typpi gat mig.
Þetta var alvöru pabbatyppi. Ég var mjög stoltur af því í sturtunni að
eiga pabba með svona fínt typpi.

Nú á ég sjálfur barn. Þegar við förum í sturtu í sundlaugum þá slær
hún í typpið á mér og segir „dingdong!“ Stoltið erfist. Nú er ég stór
strákur með fullorðins typpi sem er með hár og hefur búið til
manneskju.